This is the home of the blog The Angry Planet, one of Malcolm’s other activities. Since translations in English or any other language are not available, this part of the site might be less interesting for those who don’t speak Dutch.
All entries are protected by means of a Creative Commons license (The Angry Planet is licensed under a Creative Commons Attribution - Non Commercial - No Derivs 3.0 Unported License). Those wanting more information on this license, can find more info here.
- Ook dit stilaan aflopende jaar heeft weer veel menselijke ellende gezien, nu en dan afgewisseld met het overlijden van verwerpelijke figuren die we met plezier zagen vertrekken. Nu de pandemie die twee jaar lang ons leven heeft gedomineerd wat naar de achtergrond is gesukkeld, moeten we met andere problemen leven, zoals de mislukte Russische gok om, uiteraard zonder enige rekening met andere mensen te houden, weer een dominante wereldspeler te worden. In Oekraïne kunnen ze de lijken ondertussen amper nog tellen, maar gelukkig liggen de straten niet enkel vol met hun eigen doden.
- De belangrijkste artiesten ter wereld zijn uiteraard zij die zich afkeren van het mainstreamcircus en hun eigen weg volgen, wars van de hebzucht van managers, de oppervlakkigheid van muziekjournalisten en de massaconsumptie van een gemanipuleerd publiek. Alleen maakt een moreel hoogstaande attitude hen niet immuun voor levensbedreigende aandoeningen of ongevallen.
The Wipers zullen na het overlijden van drummer Sam Henry nooit meer in de originele line-up kunnen spelen.
- In België was 5 augustus de zwartste dag voor de wetenschappelijke gemeenschap, met op een paar uur tijd de overlijdens van Jean-Jacques Cassiman, wereldbefaamd geneticus, en van Caroline Pauwels, op betere dagen nog rector van de VUB en vooral gespecialiseerd in de communicatie van de Europese Unie.
- In Frankrijk overleed Jean-Luc Godard, het belangrijkste boegbeeld van de zogenaamde 'nouvelle vague', een term die later te pas en te onpas in alle mogelijke contexten zou worden gebruikt om een nieuwe generatie aan te duiden. Godard nam graag maatschappelijke standpunten in, onder meer over het droeve lot der Palestijnen, waarna uiteraard een georchestreerde lastercampagne werd gestart om deze uitgesproken maoïst van antisemitisme te beschuldigen.
- In eigen land werd gejuicht om de langverwachte dood van Michel Verschueren, een extreemrechtse ritselaar die zich tot manager van RSC Anderlecht had weten op te werken, wat hem in 1984 enkele dagen in de gevangenis heeft opgeleverd wegens zijn betrokkenheid bij een omkoopschandaal. Een van zijn beruchtste uitspraken was dat “staken voor luieriken is”, wat hem niet echt in dank werd afgekomen door de trouwe Anderlechtsupporters die op dat ogenblik staakten tegen de sluiting van de fabriek van Renault in Vilvoorde.
- Het spraakmakendste overlijden, gevolgd door een begrafenis die meer volk op de been bracht dan de finale van het WK voetbal, was dat van de Britse koninging Elizabeth II. Net als haar naamgenote uit de zestiende eeuw, besteeg ze de troon als jonge en relatief onervaren twintiger, maar wist ze toch een onbetwistbare positie aan het hoofd van de natie en de monarchie uit te bouwen. Op het moment van haar troonsbestijging in 1952 werd ze het officiële staatshoofd van zeven landen en van de Commonwealth, een anachronisme zonder duidelijk toepasbare statuten.
- De belangrijkste auteur die ons vaarwel heeft gezegd, is Hans Magnus Enzensberger. In de eerste plaats was hij een dichter, maar het zijn vooral zijn politieke essays die mij diepe inzichten hebben bijgebracht, waaronder de simpele vaststelling dat een kapitalische democratie een oxymoron is. Het streven naar constante groei leidt tot verbeterde productieprocessen, wat dan weer steeds beter geschoold personeel vergt.
- Na twee afgelaste edities heeft het even geduurd, maar het eerste weekend van augustus zijn we er uiteindelijk toch in geslaagd onze tickets voor Rebellion 2020 in polsbandjes om te zetten. Het duurt telkens weer enkele dagen voor mijn lever en de rest van mijn lichaam van deze uitspatting zijn hersteld, maar die tijd heb ik gevuld met een poging de sfeer in woorden weer te geven, wat sowieso altijd een verloren zaak is, want deze vierdaagse overdosis voor de zintuigen moet men eigenlijk in persoon bijwonen.
- Op 5 juli 2022 is Peter Put onverwacht in zijn slaap overleden. Ondanks al die digitale communicatie heeft het enkele dagen geduurd, maar uiteindelijk heeft dit slechte nieuws mij dan toch bereikt en meteen enkele herinneringen doen ontwaken aan die langvervlogen tijden waarin wij elkaar bijna dagelijks zagen.
- Het jaar stond weer nagenoeg volledig in het teken van twee levensbedreigende aandoeningen, de opeenvolgende mutaties van COVID-19 en de al even zeer kuchende en reutelende leefbaarheid van onze planeet voor meercellige organismen, maar daarnaast hebben ook enkele markante figuren ons verlaten. In sommige gevallen is dit reden voor diepe rouw, maar in andere gevallen kunnen we ons verheugen op een toekomst zonder hun zinloze bijdragen.
